Skip to main content
Category

Blog

Echt relaxed op vakantie in de Algarve

By Blog No Comments

sagres strandAls je zwanger bent, of net een kindje hebt gekregen, kan het behoorlijk hectisch zijn. Je moet wennen aan je veranderde lijf, je nieuwe ritme en alles daar omheen. Het kan fijn zijn om dan even bij te komen. Liefst ergens waar het mooi weer is. Wist je dat de Algarve hele zachte winters heeft? In het najaar en het voorjaar kan het er bovendien al echt zomers zijn. Heerlijk!

In de herfstvakantie gingen wij dan ook met het gezin die kant op. We verbleven in Sagres, een leuk vissersdorpje met het meest fantastische en kindvriendelijke resort dat je je maar kunt bedenken: Martinhal Beach Resort.

Dit resort heeft alles wat je je maar kunt wensen om eens echt lekker te ontspannen: mèt of zonder kinderen. Je wordt volledig in de watten gelegd. Er zijn 3 zwembaden, 3 geweldige restaurants (met oa heerlijke verse vis uit de haven), een mooi strand, tal van speelmogelijkheden voor de kinderen, een kinderclub, fitnessruimte en een fijne Spa waar je je kunt laten masseren. Ook als zwangere!

Wij hebben er een heerlijke tijd gehad, waar we nog met veel plezier aan terug denken. De accommodatie was superluxe, met bij elke slaapkamer een eigen badkamer, een fijne tuin en een zwembad op nog geen minuut lopen. Sommige accommodaties hebben bovendien uitzicht op zee. Dan waan je je echt in het paradijs. Genieten van de zon in de herfst voelde als een waar cadeautje. De kindvriendelijkheid van het personeel in Martinhal Beach Resort was bijzonder te noemen. Kinderen staan er echt op nummer één!

Wil je ook wat van de omgeving zien? In deze blog over Sagres vind je 9 leuke tips, zoals oa een walvistour en de restauranttoppers.

 

vuurtoren

Judith blogt: de bevalling

By Blog No Comments

Schermafbeelding 2015-05-05 om 15.23.16Het duurde en het duurde maar, ik dacht steeds dat ik voor de 40 weken zou bevallen, maar dat was niet het geval. Ik moest wachten tot 40 + 4. Toen eindelijk zette ‘s nachts de bevalling in. Om 1.15 uur werd ik wakker, om half 2 had ik de indruk dat het wel echt weeën waren die ik voelde en om kwart voor 2 was ik zo nerveus dat ik onder de douche stapte om te ontspannen. Daar stond ik prima, maar mijn man kwam mij daar rond 2 uur toch van onder halen. Hij wilde graag naar het ziekenhuis. Mijn schoonouders werden gebeld om te komen en ik kwam onder de douche vandaan. Om 2.15 uur hebben we nog foto’s gemaakt van mijn buik, tussen de weeën door. Rond 10 voor half 3 stapte ik eindelijk de auto in. In de auto werden de weeën ineens heel heftig. Om 2.35 uur kwamen we aan bij het ziekenhuis. Ik had toen al het gevoel dat de baby ieder moment kon komen. Als een speer ging ik het ziekenhuis in, de gang door, richting de trap om bij de verloskamers aan te komen. Halverwege de gang kwam er een wee, ik stopte even en voelde mijn vliezen breken. Toen de trap op. Bij iedere stap voelde ik het hoofdje verder naar beneden zakken en de weeën waren niet meer te houden. Bovenaan de trap voelde ik plots het hoofdje naar beneden glijden. Ik begon te gillen, maar niemand kwam. Mijn man ging hulp halen. Intussen viel de baby gewoon uit mij. Erg eng! Na een hele lange minuut vol angst zag ik dat de baby ging huilen en kwam er ook overal hulp vandaan. Gelukkig was mijn dochter helemaal in orde en heeft ze niks overgehouden aan de val.

Wil je het hele uitgebreide en bijzondere bevallingsverhaal lezen? Ik schreef het uit op Hip & Hot.

Deel 1

Deel 2

Deel 3

Meer bevallingsverhalen vind je op Bevallingsverhalenpagina.nl

Judith blogt: bijna 40 weken zwanger en wachten…

By Blog No Comments

Nog maar 2 dagen en de uitgerekende datum, 14 maart, is eindelijk aangebroken. Daar kijk je dan 9 maanden naar uit. Ben ik er klaar voor? Ja, heel erg. Laat die baby maar komen! Maar hij of zij denkt er zelf vooralsnog anders over.

De hele week rommelt het al. Ik heb voorweeën, licht bruin bloedverlies, zie stukjes van de slijmprop verschijnen en heb 4 cm ontsluiting. Maar het zet niet door.

Ik herken dat niet van vorige zwangerschappen. Deze lange aanloop. Het maakt me in die zin onzeker, dat ik de hele tijd het gevoel heb dat het elk moment kan doorzetten. Daardoor durf ik niet goed meer weg enzo.

De gynaecoloog wordt er trouwens niet warm of koud van allemaal. Ik was er dinsdag nog. Hij zei: het zal niet heel lang meer duren, maar het kàn best dat je er nog een poosje mee loopt. Schijnt allemaal normaal te zijn bij een 4e. En dus wachten we af.

Vandaag is het vrijdag de 13e. Spannend!

Voorweëen enzo

By Blog No Comments

IMG_7084Gisteravond dacht ik daadwerkelijk dat de bevalling begonnen was. Ik had echt weeëen, pijnlijk, met opbouw. Ze waren alleen onregelmatig en niet langer dan 20-40 seconden. Ik was overtuigd dat het zou doorzetten, maar dat gebeurde niet. Ik heb wel slecht geslapen. Werd af en toe wakker van zo’n wee en moest ook telkens plassen. Op dit moment is het niet helemaal weg, maar wel stukken minder dan gisteravond. Raar hoor. Is het nou een voorbode, of niet? Ik herken het helemaal niet van de vorige 3 zwangerschappen. Toen heb ik amper voorweëen gehad, en als ik ze had, zeker niet zo erg als gister! Maar goed, ik hield alles bij in een appje op mijn iPhone, best handig. Alleen ben ik na zo’n 30 x een week toch weer in slaap gevallen gelukkig. Nu maar afwachten wat de dag brengt…

Judith blogt: opvliegers een teken van aankomende bevalling?

By Blog No Comments

Al de hele ochtend heb ik last van opvliegers. Je weet wel, dat je het opeens heel warm krijgt en rood aanloopt. Ik herinner me niet dat ik dat andere zwangerschappen had, ook niet op het laatst. Wel van na de bevalling. Toch vraag ik me af of het een teken is dat er een bevalling aankomt? Ik heb er even op gegoogled, maar het schijnt niet per se wat te zeggen. Bij de één bleek de bevalling die dag te beginnen, de ander liep nog vrolijk 3 weken rond. Ik zie het dus maar als een teken dat er in ieder geval iets aan het veranderen is aan mijn hormonen. En het ook nog een tijdje kan duren. Toch wilde ik het opgeschreven hebben. Want zulke dingen vergeet je weer als de bevalling eenmaal begint of achter de rug is.

Ik heb verder geen harde buiken of krampen ofzo. Echt alleen die opvliegers. We zullen wel zien wat de dag brengt. Waarschijnlijk gewoon helemaal niks…

Judith blogt: 37 weken zwanger, spannend!

By Blog No Comments

IMG_6891Jeetje, toen was ik opeens 37 weken zwanger! Wat gaat het hard. Dat ik me opmaak voor de bevalling merk ik aan alles. Ik ben emotioneel, gespannen en erg bezig met de bevalling. Zo maakten we gisteren het wiegje op en toen stond ik bijna te huilen. Gewoon het idee dat daar straks weer een kleine babytje in ligt! Ook is er wat angst, dat herken ik nog wel van de vorige keren. Je weet immers niet hoe de bevalling zal gaan. Ik hoop dat er geen complicaties zullen zijn en alles gewoon voorspoedig gaat, zoals bij de vorige 2 bevallingen. Dat het kindje er goed voor ligt, de uitdrijving voorspoedig gaat en er geen andere gekke dingen gebeuren. Echt bang voor de pijn ben ik niet. Inmiddels weet ik uit welke fases een bevalling bestaat en ik vertrouw erop dat het me ook nu weer lukt me te ontspannen. De vorige twee bevallingen duurden vanaf de eerste wee tot baby op mijn buik zo’n anderhalf tot 2 uurtjes. Dat is prima te overzien. Bij Sterre duurde het 6 uur, voor een eerste ook niet superlang, maar daar had ik wel een complicatie, namelijk een placenta die niet wilde komen en die uiteindelijk in stukjes brak. Dat veroorzaakte een grote hoeveelheid bloedverlies (fluxus) en een bezoekje aan de OK. Ik hoop, dat dat allemaal niet nodig is.

Bij de controle-echo van de week bleek, dat de baby nog steeds aan de grote kant is. Het hoofdje valt mee, 36 weken, de beenlengte was 38w5d, maar het buikje zat nu al op 41w5d! (bij een andere meting zelfs op 43 weken, hoop maar dat dat niet klopte). Volgens de gynaecoloog heeft het nog steeds geen consequenties, omdat ze weten wat mijn lijf kan. Wel zullen ze eerder ingrijpen wanneer tijdens de bevalling de uitdrijving niet snel genoeg zou gaan. Ze weten immers dat de baby groot is en dat de uitdrijving altijd vlot ging, dus is dat nu niet zo, dan is dat een teken dat er iets niet goed gaat.

Al met al ben ik er aardig mee bezig, maar ik kan niets anders doen dan afwachten. Zelf denk ik dat het nog wel even gaat duren. Ik gok op 15 maart….

Judith blogt: 34 weken en 12 kilo

By Blog No Comments

gewicht zwangerschapIk ben nu 34 weken zwanger en vanmorgen stond ik maar weer eens op de weegschaal. In totaal is er nu 12 kilo bij. Das op zich heel netjes volgens mij. Het gaat ongeveer gelijk op met mijn andere 3 zwangerschappen. Bij de eerste kwam ik in totaal 12 kilo aan, bij de andere 2 uiteindelijk 14 kilo. Dat kreeg ik er ook alle keren weer gewoon af. De laatste keer was ik na een half jaar zelfs 5 kilo lichter dan voor de zwangerschap. Dat ging overigens niet vanzelf: al met 10 dagen stond ik bij de fysio omdat ik van de bekkenpijn af wilde. Ik ben toen ook, onder begeleiding, gaan trainen. Na ongeveer 10 weken ging ik voor het eerst hardlopen en toen ging het snel. Helaas werd ik in oktober 2013 geopereerd aan mijn knie. Noodgedwongen moest ik lange tijd stilzitten en kwamen de er af getrainde extra 5 kilo er weer aan. De truc is dus: bewegen. Deze zwangerschap ben ik vanaf week 16 begonnen met fysiotherapie. Een soort Zwanger & Fit, maar dan individueel. Helemaal afgestemd op mij en mijn unieke kwaaltjes. Iedere week ga ik een uurtje trainen, vooral spierkracht, maar ook een klein beetje conditietraining. Ik merk dat ik fitter ben gebleven dan ooit tijdens de zwangerschap. Ook ben ik niet 1 x ziek geweest (wel heel snipverkouden nu, helaas). Terwijl ik andere keren vaak buikgriep of gewone griep kreeg tijdens de zwangerschap. Ik geloof er dus wel in dat bewegen en gezond eten tijdens de zwangerschap kan helpen. En er tevens voor kan zorgen dat je niet al te veel aankomt. Ik ben benieuwd wat de laatste weken nog gaan doen met mijn gewicht. Ik hoop nog maximaal 2 kilo erbij. Dit kindje schijnt nogal groot te zijn, dus in theorie zou ik iets hoger kunnen uitkomen daardoor, maar dat is niet mijn plan. Ik blijf doorgaan met de wekelijkse fysio tot week 40 (als ik dat ga halen) en ik heb ook het plan om elke dag even een stuk te gaan wandelen met Lenthe deze week. Niet al te ver, dat red ik niet, maar een klein rondje door de buurt moet kunnen.

Hoe doen jullie dat als je zwanger zijn? Wel of niet in beweging blijven?

Judith blogt: de zandlopertheorie

By Blog No Comments

buik 34 wekenIk ben nu bijna 34 weken zwanger. Nog 2 dagen werken en dan begint mijn verlof. Heerlijk! Eindelijk uitrusten. Nu maar hopen dat de baby zich niet te vroeg aandient, want ik moet nog van alles doen in mijn verlof. Met op het laatst een beetje coconnen.

Zwanger zijn vergelijk ik altijd met een zandloper. De eerste weken zit je nog aan het begin van de zandloper. Er is nog veel interesse voor de wereld om je heen, je bent nog niet zo gefocust op alleen de zwangerschap en het kindje in je buik. Naarmate je zwangerschap vordert verandert dat. Je krijgt immers ook een dikkere buik, die in de weg gaat zitten, je voelt de baby vaker bewegen en wordt er simpelweg steeds meer mee geconfronteerd.

Zo’n 6 weken voor de bevalling begin je steeds meer in het midden van de zandloper te komen. Je bent veel met jezelf en je kindje bezig. Je bereid je mentaal voor op de bevalling en de komst van de baby. Ineens krijg je de drang om te gaan opruimen en schoonmaken, er moeten kleertjes gewassen, een wiegje klaargezet, de telefoonnummers van de verloskundige, het ziekenhuis en het kraambureau moeten klaargelegd en er moet oppas geregeld voor eventuele andere kinderen. De laatste weken durf je niet meer te ver weg en dan, plop, komt de baby er uit. Nou ja, niet plop natuurlijk, dat gaat toch wel met wat natuurgeweld gepaard.

Na de bevalling is je wereldje even heel klein. Het bestaat uit mensen bellen om te vertellen dat je baby geboren is, voeden, knuffelen en gezinstijd. En hersteltijd, want zo’n bevalling is meestal toch wel weer een aanslag op je lijf. Na zo’n week of 2 ben je vaak wel fit genoeg om uit bed te komen en begin je weer deel te nemen aan het gewone leven. Langzaam klim je uit het middelste stukje van de zandloper. Je krijgt weer oog voor de rest van de wereld, de mensen om je heen en andere activiteiten dan alleen alles met je baby doen. Pas na een aantal maanden zit je weer helemaal onderaan de zandloper, waar je blik wijds is en je leven een nieuwe balans heeft gevonden, met een extra kindje erbij!

Herkenbaar?

Judith blogt: 33 weken zwanger & grote baby

By Blog No Comments

Met ruim 31 weken had ik weer een afspraak bij de gynaecoloog, en ook een groei-echo. Nu heb ik eigenlijk altijd hele kleine kindjes, maar de baby werd nu geschat op al 2200 gram (zo’n 34 a 35 weken ipv 31 weken). Helemaal bovenin de curve in vergelijking met andere baby’s op deze termijn. De gynaecoloog wilde dat ik toch nog een keer een test deed voor zwangerschapsdiabetes. Dus 2 dagen later zat ik een hele vrijdagochtend in het ziekenhuis. Eerst nuchter prikken: 5,2 Dat was hoger dan de vorige keer met 24 weken, toen was het 4,6. Daarna zo’n fles met smerig glucosedrankje. Ik kreeg het amper weg, het was maar goed dat de laborante me probeerde af te leiden met allerlei verhalen, anders had ik het direct weer uitgespuugd. Toen moest ik gaan zitten en wachten, 2 uur lang. Ik had een boek meegenomen. Ik voelde me helemaal niet lekker. Steeds boerde ik dat smerige drankje op, ik moest echt moeite doen het niet uit te kotsen. Ook kreeg ik hoofdpijn en werd ik duizelig. Ik was dan ook heel blij dat de 2 uur voorbij waren en ik geprikt kon worden. Ik kreeg daar niet meteen de uitslag van, maar ik besloot eerst maar eens wat te gaan eten, in de hoop dat ik me wat beter zou voelen. Ik moest terug naar mijn werk, en rond een uur of 1 besloot ik het ziekenhuis te bellen voor de uitslag. Die was 7,3 na het drankje. Dat was volgens ons ziekenhuis goed. Op zich fijn, maar ik voel me er ook onzeker over. Ik lees immers dat er ziekenhuizen zijn die voor zwangeren een maximale waarde van 7 aanhouden. Voor mijn gevoel zit het dus op het randje. Zou dat van invloed zijn op de groei van de baby?  Een grote baby geeft meer risico op complicaties, en daar zit ik niet op te wachten. Dus ik vind het best een beetje spannend worden nu. Op 5 februari moet ik weer terug naar het ziekenhuis en dan ga ik overleggen. En ik hoop dat de baby niet al te veel meer groeit. Hij/zij moet er immers ook nog uit!

Charlie blogt: 28 week zwanger, het aftellen is begonnen!

By Blog No Comments

charlie blogt 28 weken zwanger

Het is een hele tijd geleden dat ik een blog heb geschreven, maar door de drukte, het spugen en vermoeidheid kwam het er niet van. Inmiddels ben ik 28 weken zwanger van een dochter en voel ik me onwijs gezegend. Ondanks de vele kwaaltjes die hier voorbij komen wil ik absoluut niet klagen over het zwanger zijn. Met een kleine aanpassing kan ik alles doen wat ik wil doen en geniet ik ’s middags van een rust momentje met mijn mini meisje op de bank.

Ons meisje groeit goed en ligt ietsjes voor op schema, niks zorgwekkends. De laatste echo lag mevrouw in een stuit en nog steeds heb ik regelmatig het idee dat ze verkeerd om ligt, eigenlijk ligt ze nog overal want die voetjes steken op verschillende plekken uit. Hopelijk is ze over 2 weekjes netjes gedraaid bij de echo anders moet ik toch al gaan nadenken en uitzoeken wat de andere stappen zijn. Ik ben liever voorbereid.

Sinds afgelopen week ben ik begonnen met een zwangerschapscursus genaamd O wee via het kraambureau. Eén keer in de week, voor vijf weken kom ik met een groep mommy to be’s samen en bereiden wij ons voor op de bevalling. Aangezien ik het al een keer heb meegemaakt ben ik er voornamelijk om contact te leggen met mede zwangere en mama’s die rond dezelfde tijd een kindje verwachten. De eerste avond was erg leuk en leerzaam. Ik hoop dat dit zo blijft.

Ik ga weer proberen om met regelmaat hier mijn verhaal te delen, helemaal omdat er nu wat meer rust in en om ons huis is.