Alweer een weekje verder! Het was een rustige week. Nog altijd heb ik weinig last van kwaaltjes. Wel begint mijn buikje wat te bollen. Dat wordt even verstoppen de komende dagen.

Toen we 7 weken zwanger waren hebben we het blijde nieuws aan onze ouders, zussen, broer en schoonbroer verteld. Uiteraard kreeg ons zoontje de eer het nieuws te brengen met het shirtje dat ik voor hem maakte. Wat was iedereen blij!

Komende dinsdag moeten we weer op controle. Ik ben weer erg benieuwd naar de echo. Het blijft toch iedere keer leuk om even naar ons kindje te mogen kijken. Daarnaast krijg ik informatie over wat ik in moet gaan nemen om te zorgen dat ik deze keer geen zwangerschapsvergiftiging zal krijgen. Best spannend dus allemaal.

Eindelijk een thema voor de babykamer bedacht. Wat het thema wordt, ga ik nog even niet verklappen (benieuwd hoe lang ik dat volhoud haha).
Wel weet ik dat de gordijnen rondom dit thema echt megaduur zijn. Komt ook omdat ze nauwelijks te krijgen zijn. In dit geval zou het reuze handig zijn als ik zelf wat met mijn linkerhandjes kon. Helaas is het niet anders. Heb ze gemaild in de hoop dat de prijs niet goed is op de site, maar vooralsnog geen antwoord gekregen. Mocht het echt te duur blijken te zijn, gaan we op zoek naar andere gordijnen.

Verder dij ik goed uit. Hoop niet dat mijn buik nog heel veel dikker wordt, want heb nu al het idee dat ik dikker ben dan bij Luca. Gelukkig hoef ik nog maar drie weekjes te werken en dan begint mijn verlof alweer. Of nou ja eerst twee weken vakantie. En daarna verlof. Ik kijk er echt naar uit. Even helemaal niks te hoeven. Heerlijk!

Ik haat bekkeninstabiliteit. Het ene moment gaat het goed en het volgende moment is het echt drama.
Vandaag is echt een dramadag. De kleine man wilde niet slapen. Maar na twee keer uit bed halen lukte het me niet meer om hem nog een derde keer uit bed te halen. En dat doet zeer. Zeker als hij er ook nog eens hartverscheurend bij huilt. En manlief was even niet thuis. Ik heb uiteindelijk samen met Luca gehuild. Gewoon van de onmacht. Ik wil wel maar kan het gewoon niet. En daar baal ik goed van.
Het had zo fijn geweest als deze zwangerschap hetzelfde was geweest als de zwangerschap van Luca. Maar alles voor een goed doel, ons lieve meisje. En daar heb ik de pijn dan wel graag voor over. Morgen maar weer gewoon een dagje rustig aan doen. Mijn lichaam is daar overduidelijk aan toe. En ik ga er aan toegeven ook.

Van de week weer bij de verloskundige geweest. En ons buikmeisje doet het goed. Vertelde de “stomme” echoscopiste nog met de 20 weken echo dat ze in een stuit lag, inmiddels ligt ze met haar hoofd naar beneden. Niet dat dat veel zegt, want ze heeft nog steeds alle ruimte natuurlijk.
Over een paar weekjes mogen we haar weer even bewonderen tijdens de groeiecho. Die we dit keer niet in het ziekenhuis hebben, maar bij de verloskundige zelf. En dat is nieuw deze zwangerschap. Sinds kort maakt onze verloskundige zelf de echo’s.
Verder ligt de kleine meid vaak aan dezelfde kant als haar grote broer en is ze zo nu en dan net zo druk! Alhoewel het bij haar vaak ‘s avonds is en bij Luca was het de hele dag door. Deze foto is genomen bij 26+3. Mijn buik is momenteel wel dikker dan bij Luca. Maar dat komt vast, omdat ik een stuk minder werk dan toen.

Rustig weekje achter de rug. Weer een controle bij de gynaecoloog gehad en opnieuw was mijn bloeddruk aan de ruime kant. Komende week moet ik urine inleveren om die te controleren op eiwitten en bloed laten prikken. Het bloed prikken is de gewone controle voor 30 weken. En er wordt ook weer een groeiecho gemaakt. Ik heb zelf het idee dat mijn buik de afgelopen weken niet echt gegroeid is. Met de mommy measure blijf ik nu op het zelfde aantal centimeters zitten al vanaf week 26. Dus dat is wel weer spannend. Ondanks dat de gynaecoloog wel elke keer kijkt met de echo en zegt dat het er goed uitziet is een echo waar alles weer een keer opgemeten wordt en een geschat gewicht bepaald kan worden is toch wel weer anders. We gaan het zien. 
Verder op kraambezoek geweest bij iemand van de zwangerschapscursus en nog een keer langs een vriendin die 4 weken geleden bevallen is. Dus even lekker kunnen knuffelen met twee kleine meisjes 🙂 Wat een bijzonder idee geeft dat dat er ook zo’n minimensje in je eigen buik zit. Ik kan niet wachten tot ik haar in mijn armen heb, maar voor nu moet ze nog maar even blijven zitten.

We hebben een nieuwe blogger! Haar naam blijft nog even geheim, want ze is pril zwanger en wil het nog niet met de wereld delen. Maar, op de blog van de Mommy Measure mogen we toch al een beetje met haar meeleven en lezen. Vandaag vertelt ze over het begin van haar zwangerschap, de test en de spannende eerste weken.

4 mei 2014 – 9 weken
Ik ben zwanger van de tweede! Soms dringt het nog niet helemaal tot me door. Op 26 maart deden we de test en eigenlijk hadden we niet verwacht dat die positief zou zijn. Ik deed nog een test en ja hoor ook die was positief! Wat waren we blij!
Nog voor de 5e week begon ik bloed te verliezen en kreeg ik buikpijn. Ik was bang dat het mis zou gaan, dus belde ik de gynaecoloog. Gelukkig konden we dezelfde middag nog terecht, maar helaas konden ze niet zien of het goed zat. Ik moest bloed laten prikken om de waarde van het zwangerschapshormoon te bepalen. Deze waarde was vrij hoog, dat was positief. Drie dagen later ging ik weer op controle. Het hormoon had zich verdubbeld en de echo was goed. Toch waren de daarop volgende weken best spannend. Met 7 weken gingen we weer op controle. We hoorden het hartje van ons kindje kloppen: wat een opluchting!
Inmiddels zijn we ruim 9 weken op weg en alles gaat goed. Ook de echo met 9 weken zag er goed uit en weer hebben we het hartje horen kloppen. Ik heb geen last van misselijkheid of extreme vermoeidheid, dus ik mag zeker niet klagen.

Langzaam begin ik te wennen aan het feit dat ik minder werk. Ik merk wel dat ik het echt nodig heb, die paar uurtjes rust voordat Luca thuiskomt van het kdv. Ik kan op mijn gemak mijn oefeningen voor mijn bekken doen en daarna even heerlijk instorten op de bank. Dat ik tot rust kom is ook duidelijk te merken aan mijn buik, die groeit ineens lekker goed.Kijk ook wel steeds meer uit naar mijn verlof. Dat duurt gelukkig nog maar 6 weken, alhoewel dat niet helemaal waar is. Over zes weken heb ik eerst twee weken vakantie en dan aansluitend verlof. Is het al zover?

Beloofd is beloofd: vandaag laat ik zien hoe ik de babykamer van mijn 3e kindje, onze dochter Lenthe, heb ingericht. Inmiddels is ze alweer 2 jaar, maar zo was het vlak nadat ze geboren was. Op het laatste moment heb ik nog wat dingen bijgekocht, nadat ik wist dat ze een meisje was en Lenthe heette. Was het een jongen geweest, dan had ik bij het geel nog wat stoere accessoires gezocht, van auto’s en graafmachines enzo.

Heb jij ook een mooie babykamer waar je trots op bent? Mail je foto’s naar ons via mail apestaartje mommymeasure punt nl en wie weet delen wij ze op deze blog. Leuk voor anderen om inspiratie op te doen!

We zijn begonnen met het opruimen van de rommelkamer, want tenslotte moet daar over een week of 15 een klein meisje komen te liggen. We hebben nog genoeg te doen maar het begin is in ieder geval gemaakt. Als de kamer klaar is zal ik daar uiteraard een foto van posten. Ondertussen gaat het steeds slechter met mijn bekken. Terwijl Erik puin ruimde met een vriend, ging ik shoppen met een vriendin. Helaas hield ik langer dan een uur niet vol, maar slaagde toch, zowel voor Luca als voor mijn buikmeisje. En hoewel ik het haat om toe te moeten geven dat ik niks kan, moet ik er toch echt aan geloven. Van de week voor het eerst bij de bekkentherapeut geweest en nu blijkt de linkerkant van mijn bekken ontzet te zijn. Met veel oefeningen zou de pijn draaglijker moeten worden. Dus daar gaan we voor. Ook ben ik door de bedrijfsarts teruggezet in uren. Vond dat wel even moeilijk, want ik laat toch mijn collega’s in de steek, althans zo voelt het voor mij. Maar merk wel dat als ik thuis kom ik echt wel toe ben aan die paar uurtjes even helemaal niks en dat is dan wel een fijn gevoel. Ik doe dan wel trouw mijn oefeningen, zodat ik daar na gewoon even helemaal niks hoef.