Welke vrouw houdt er niet van? Babykleertjes shoppen; wat een heerlijke bezigheid! Die kleine schattige pakjes, dat ene mooie shirtje.. Toen ik zwanger was, heb ik me erg moeten inhouden. De eerste weken hield ik mezelf best in bedwang. Totdat ik hoorde dat het een jongetje zou worden. Toen kon er gericht geshopt worden. Als het even kon, dan hobbelde ik naar de winkels en kocht ik weer een beeldig pakje. En dat shirtje dan, het was nog in de aanbieding ook. En rompers; daar heb je er echt héél veel van nodig zeggen ze.

Helaas werd ik later in mijn zwangerschap wat minder mobiel. Maar geen paniek, er bestaat internet. Op die manier ontdekte ik het internetshoppen en raakte ik bijna bevriend met de pakketbezorger.

Nu de kleine man er alweer dik een jaar is, vind ik die kleine kleertjes nog steeds geweldig. En dat bracht me vorig jaar op een idee. Het maken van die stoere kleertjes deed ik erg graag voor mijn zoon of voor andere kinderen. En zo ontstond het idee om een webshop te beginnen en sta ik regelmatig op markten. Met veel plezier bedruk ik nu die schattige shirtjes, die stoere pakjes en die lieve mutsjes en natuurlijk die “daar heb je er nooit genoeg van” romers. Regelmatig naai ik slingers, babyblokken, kussens en dekentjes. En op die manier ben ik toch weer bezig met die babykleertjes en babyspullen. Via de webshop SuzyB!

Oh wat ben ik toe aan mijn verlof zeg. Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen. Keek ik er bij Luca echt heel erg tegen op, nu kijk ik er echt naar uit. Nog twee weekjes te gaan, nog zes werkdagen van vijf uur dus. Appeltje eitje zou je zeggen, maar niet met de pijn in mijn bekken. Maar ik ga me er doorheen slepen. Ik vind het steeds makkelijker om thuis ook even te rusten. Sterker nog, ik ga heel vaak gewoon op bed liggen en voel dan echt de pijn in mijn lichaam wegtrekken. Dat is echt zo’n fijn gevoel.
Verder blijft mijn buik ook aardig groeien. Gelukkig maar. Gisteren schrok ik wel. Mijn buikmeisje is met name in de avond heel erg druk en gisteren helemaal niet. Sterker nog ik ben een hele tijd bezig geweest om haar wakker te krijgen. Uiteindelijk lukte dat wel. En ik moest toch echt wel even huilen, toen ik haar weer voelde. Vanaf nu houd ik haar dus extra in de gaten. Vandaag was ze in ieder geval duidelijk aanwezig <3 We hebben deze week ook een afspraak gemaakt voor een bollebuikenshoot! Nu al zin in, maar ja moet nog even geduld hebben.

Babyshowers zijn tegenwoordig steeds meer in. Over komen waaien vanuit Amerika en hoppa, ingeburgerd in de Nederlandse cultuur. Zo krijg je al voor de bevalling wat leuke cadeautjes voor je kleine spruit. Plus een gezellige middag met vriendinnen. Meestal wordt er gevraagd of je een kleinigheidje wilt meenemen. Gewoon iets wat niet te duur is, want ja, straks moet je ook nog een kraamcadeau verzinnen. Een hele goede tip zijn dan deze lieve tandendoosjes. Ze zijn verkrijgbaar in 4 kleuren, donkerrode, lichtroze, groen en blauw. Leuke, compacte blikjes in de vorm van een hartje en heel fijn geprijsd! Je koopt ze via High Teeth.

Alle mama’s en papa’s herkennen het wel: je lieve, kleine baby’tje sabbelt voor je het in de gaten hebt op jouw sieraad. Schrik! Want zitten er geen gevaarlijke kleine onderdelen aan en mag een baby wel aan goud of zilver likken. De oplossing lijkt simpel, namelijk geen sieraden meer dragen. Wel kaal en saai. Daar brengen de bijtsieraden van Gumigem verandering in. Speciale kettingen en armbanden waar jonge kinderen op kunnen en mogen bijten. En naast deze praktische oplossing ook nog eens schitterend om naar te kijken!

Sabbelen en kauwen op alles wat in de kleine knuistjes van je baby past. Het blijft oppassen geblazen, maar gelukkig zijn er leuke bijtspeeltjes. Ideaal voor baby’s wanneer de eerste tandjes doorkomen. Het merk Gumigem – in Nederland verkrijgbaar via Kaboebaby.nl – maakt speciale speeltjes en sieraden waar kleine kinderen in kunnen bijten. Dat is goed nieuws voor alle moeders die hun sieraden inmiddels hebben opgeruimd. Gumigem heeft prachtige bijtkettingen en -armbanden, vervaardigd uit veilig en zacht, babyvriendelijk materiaal. Voor blije baby’s en ouders om je tanden in te zetten! Er zijn verschillende vrolijke bijtkettingen; met gekleurde kralen of hangers in diverse vormen zoals een hart, disc of druppel.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Sinds november zijn mijn man en ik bezig voor een tweede kindje. De eerste ronde was direct raak, helaas eindigde dit in een miskraam in januari. Het moment waarop ik mij ging beseffen dat zwanger raken niet vanzelf gaat. Inmiddels zitten we in mei, en kan ik voor het eerst zeggen dat mijn cyclus normaal gaat. Ik heb een cyclus van 28 dagen gewoon, standaard dus. Vorige week begon de nieuwe cyclus en dat betekend dat wij er deze maand weer volop tegen aan kunnen gaan. Nieuwe ronde, nieuwe kansen zeggen ze toch?

Mijn app staat weer klaar om alles bij te houden, sinds vorige maand gebruik ik de app van mama apps. Hierin in kan ik mijn gehele cyclus bijhouden en zo heb ik er een beetje controle over, hoi controle freak! Wij gaan er deze ronde weer met volle moed tegen aan, ik heb op de één of andere manier het gevoel dat het deze keer wel gaat lukken, zou het?

to be continued

Na het stoppen van de weeënremmers zijn gelukkig de harde buiken niet meer terug gekomen. Maar ik mocht verder niks, op de kamer naar het toilet en de douche en verder niet. ‘s Middags hadden we weer een echo, vrijdag hadden we die ook al gehad deze liet zien dat ze toch wel kleiner was dan ze in het andere ziekenhuis hadden geschat. Met alles zat ze eigenlijk op de onderste lijn van de curve. Zondag werd niet de groei opnieuw gemeten maar wel werd er gekeken naar de functie van de navelstreng, of dat deze nog goed functioneerde en hoe dit stond ten opzichte van de bloedstroom in de hersenen. Er was namelijk vrijdag toch wel te zien geweest op de echo dat de kleine het toch wel moeilijk had gehad en daardoor de vaten in de hersenen wijd open had gezet om te zorgen dat er wel voldoende zuurstof bij de hersenen komt. Verder heeft de gynaecoloog gekeken hoe de ligging van de placenta precies was ten opzichte van het stolsel en ten opzichte van de baarmoedermond. Toen we net in het ziekenhuis waren ‘s nachts werd tegen ons gezegd dat ik sowieso niet natuurlijk kon bevallen omdat de placenta voor de uitgang lag. Nu gingen ze daar nog een keer naar kijken maar de placenta ligt toch nog wat van de uitgang vandaan, 4 cm. Wat er nu voor ligt is het grote stolsel. Maar wat gunstig is is dat je wel natuurlijk zou kunnen bevallen want als we een keizersnede moeten doen moeten we dwars door de placenta heen snijden wat ook weer risico’s met zich mee brengt. Het blijft dus spannend en nog onduidelijk hoe het verder gaat verlopen, maar inmiddels waren we wel weer een aantal dagen verder en over de 31 weken heen. De rest van de week bleef ik stolsels verliezen en een aantal keer zelfs zo groot als een kiwi.

Het spannendste ritje want heel de avond was ze druk geweest tot 24.00 toen we gingen slapen maar ik voelde helemaal niks. Ow wat een spanning… In het ziekenhuis aangekomen werd het een nacht vol echo’s zowel uitwendig als inwendig en was er een groot stolsel te zien van ongeveer 9,5 bij 7,5 cm. Deze zat voor de baarmoeder. Maar het goede nieuws was dat de placenta nog goed aanlag en het kindje het verder goed deed. Met dat het ochtend werd had ik opeens 9 harde buiken in 15 minuten en verloor ik soms hele golven bloed kort achter elkaar. Er werd nogmaals overlegd met een academisch ziekenhuis omdat ik nog maar 30 5/7 week was en er werd al snel besloten dat ik daar naartoe overgeplaatst zou worden en dat ik longrijpings medicijnen zou gaan krijgen. In het academische ziekenhuis aangekomen ging ik aan de weeënremmers. Dit werkte gelukkig heel snel, binnen 10 minuten had ik geen harde buiken meer. Mijn bloed werd gecontroleerd en liet zien dat ik zeker een halve liter bloed was verloren. Wat volgde was een heel spannend weekend want ik moest 48 uur aan de weeënremmers om te zorgen dat de longrijpingsmedicatie ingewerkt zou zijn. En toen op zondag het spannende moment van het stoppen van de weeënremmers, hoe zou mijn lichaam daarop reageren? Dit lees je in week 32 

Woensdag en donderdag na pasen was ik weer gewoon een beetje gaan eten maar echt veel fut had ik nog niet. Toch donderdag even de stad in geweest want ik moest nog schoenen hebben voor de bruiloft van mijn zusje die de week erop ging trouwen, ‘s middags naar m’n schoonzusje, tussendoor nog voor controle naar de gynaecoloog en daarna met m’n schoonzusje naar de verjaardag van m’n zwager. ‘s Avonds heb ik mijn man 5 minuten gezien, hij moest weer weg en ik had borstvoedingsavond van de zwangerschapscursus, hij kon helaas niet mee. Uiteindelijk was hij ook nog laat thuis dus we lagen ook laat op bed, nog even de dag doorpraten en om 24.00 uur gingen we slapen. Toen werd ik om 1.15 wakker, met het idee dat ik in bed lag te plassen dus snel naar de wc gelopen want ik dacht dat het gewoon van de warmte was en dat ik dus lag te zweten ofzo. Maar ik sta in de badkamer en voel iets vallen, licht aan en ik kijk op de grond en zie daar een enorm stolsel liggen, zo groot als ze kom van je hand. En heel mijn benen onder het bloed. Wooo wat is hier aan de hand. Ik roep mijn man dat en die komt kijken en vervolgens zeg ik nog wat ligt er dan in bed? Ja uh heel het bed was dus vies, ik had niet liggen plassen in bed maar was wakker geworden van het bloed wat langs mijn benen liep. En dan gaat alles in een stroomversnelling, ziekenhuis bellen, ja jullie moeten komen. Oke spullen pakken wat neem je mee? Koffer stond gelukkig al klaar, die had ik met 25 weken al ingepakt aangezien ik toen ook al een keer niet lekker was geweest. Ik nog die lakens moeten van het bed afgetrokken worden want anders trekt dat er helemaal in. De badkamer was een puinzooi overal lag bloed, ik heb nog een beetje lopen poetsen want ook in de gang naar de slaapkamer lagen allemaal druppels. Dan dat kraampakket, die was gelukkig al bezorgd, hup daar kraamverband en onderleggers uitgepakt. Aankleden spullen mee naar beneden. Hond uit de bench, even laten plassen en dan maar even los in huis. Spullen in de auto en op naar het ziekenhuis.

Hydrofiele doeken zijn 100% katoen, sterk absorberend, dun, licht en snel droog. En dat zijn direct de voordelen van de doeken.

De hydrofiele luiers kennen de meesten wel; je gebruikt ze als handdoek voor na het badderen, als extra doek voor op het aankleedkussen, in de box, als spuuglap etc. Als aanstaande moeder word je altijd aangeraden een hele stapel in huis te hebben, en dat is geheel terecht. Maar geen saaie witte hoor, je hebt ze in allerlei kleuren en met leuke prints!

Dat hydrofiele doeken er tegenwoordig in allerlei mooie prints, kleuren en maten zijn; voor mij was dat een eye-opener! Je gebruikt ze niet alleen als je kinderen hebt, maar ook gewoon voor jezelf. Ze zijn namelijk superabsorberend en drogen ook nog eens heel snel, omdat ze zo lekker licht en dun zijn. Pretty practical dus!

Ideaal voor thuis, maar net zo handig mee in je tas naar het zwembad, het strand, de picknick, de sauna of op reis! Om het je helemaal makkelijk te maken, zijn de leukste doeken voor je bij elkaar gebracht in één online shop: HydrofieleDoeken

Eindelijk een paar dagen waarop mijn man ook thuis was en we verder niet al te veel gepland hadden. De paasdagen 🙂 Dus het idee was om te gaan klussen in huis en dan vooral de babykamer. De nieuwe kastknopjes hadden we besteld en waren eindelijk binnen gekomen. Dus die konden erop gezet worden. Verder wilde we graag een oude koffer aan de muur ophangen. Ik had nog een koffer liggen, deze lag altijd op de kast. Zo’n oud model, hiervan hebben we het deksel afgehaald en een plankje erin gemaakt. Die dag is er weer een hoop gebeurd in het kinderkamertje, alleen ik voelde me 2e paasdag zo raar ‘s morgens, ik had opeens harde buiken die ik nog niet eerder had gehad en prompt was ik aan de diarree, de rest van de dag misselijk en een aantal keer aan het spugen geweest. De volgende dag ging het op dezelfde manier door dus toch maar voor controle nog het ziekenhuis gebeld, maar ik had geen zwangerschapsvergiftiging want daar paste de symptomen bij. De verloskundige daar dacht dat ik gewoon een buikgriep te pakken had nou daar houden we het dan maar op. Hopelijk knap ik in de loop van de week weer wat op. Maar helaas omdat ik de blog nu achteraf schrijf verliep dat toch een beetje anders. Want week 31 was een bizarre week.