Langzaam begin ik te wennen aan het feit dat ik minder werk. Ik merk wel dat ik het echt nodig heb, die paar uurtjes rust voordat Luca thuiskomt van het kdv. Ik kan op mijn gemak mijn oefeningen voor mijn bekken doen en daarna even heerlijk instorten op de bank. Dat ik tot rust kom is ook duidelijk te merken aan mijn buik, die groeit ineens lekker goed.Kijk ook wel steeds meer uit naar mijn verlof. Dat duurt gelukkig nog maar 6 weken, alhoewel dat niet helemaal waar is. Over zes weken heb ik eerst twee weken vakantie en dan aansluitend verlof. Is het al zover?
