Zaterdag kwam de verpleegkundige weer en na een half uur ging ze al overleggen met het ziekenhuis. Het ctg was niet goed. Ze zakte namelijk zonder aanleiding met de hartslag. Wat was er toch aan de hand? We moesten snel naar het ziekenhuis. Even snel een broodje eten, m’n moeder had de dag ervoor kippensoep gemaakt en ik zag het alweer gebeuren dat ik daar geen hap van zou eten. Dus afgesproken met verpleegkundige dat we dat nog zouden doen en vervolgens naar het ziekenhuis zouden komen. Waren we we onderweg waren we nog de uitdraai op papier van het ctg nog vergeten, dus weer terug. Eindelijk in het ziekenhuis weer aan het ctg, ik heb er 3,5 uur aangelegen en wat een rot uren waren dat,. Aangezien ik kan zien en snap wat er gebeurd op ctg zag ik dat het echt niet goed ging en in die 3,5 uur werd elke keer na een uur gezegd, nee nog een uur eraan want is nog niet goed genoeg. Tot de kleine zo erg in hartslag zakte dat ze op 50 zat, terwijl normaal 150 is en ik zat zelf op 115. Ik had het niet meer. Wat was er aan de hand en wanneer kwam die gynaecoloog nou langs. Hehe eindelijk na die daling dus wel. En dan nog zeggen tegen mij dat kan ook storing geweest zijn en jou hartslag. Uhm nee hoor de mijne zat op 115 van de stress en die van haar had ik horen zakken. Oke dan gaan we even met de echo kijken. Hoe vaak heb je het gevoeld? Sinds ik aan het ctg lag maar 3 keer terwijl je normaal 4 keer per uur moet voelen. De gynaecoloog ging even overleggen met de arts die ik de avond ervoor had gezien. Ze kwam al vrij snel weer terug en viel meteen met de deur in huis. We gaan een keizersnede doen vanavond! WAAAATTT??? Oke heel even laten zakken. Maar gelijk ging er door mijn hoofd ze is nog geen 1500 gram, ik wil naar Utrecht waar ze ook een IC neonatologie hebben voor het geval dat ze beademing nodig zou hebben. Gelukkig werd dit geaccepteerd en binnen 20 min stond de ambulance voor de deur. Mijn man mocht mijn maaltijd opeten want ik mocht niks meer. Het ging nu echt gebeuren. Ow wat eng en spannend! In het WKZ stond er al een heel team op me te wachten. Klaar stomen voor een keizersnede, bloed afnemen, een infuus krijgen, nog een echo, weer aan het ctg en een catheter in brengen. En dan lig je daar te wachten in de verloskamer, eerst was er nog een spoedkeizersnede, daarna was ik aan de beurt, om 21.00 ging ik maar is bellen en toevallig kwam de gynaecoloog zich toen even voorstellen. Op dat moment zakte de kleine meid opnieuw tot 50 met de hartslag. Ik moest op mijn zij draaien en raakte toch wel een beetje in paniek. Wat gebeurde er daar van binnen? De arts ging gelijk bellen, we gaan nu voor OK. He wat een opluchting. Gelukkig niet nog langer wachten. De adrenaline schoot overal heen…
