Gisteren zijn we thuisgekomen van vakantie. Nadat we de kindjes op bed legden, bedacht ik me dat ik een Angelsound in huis heb. Ik haal ‘m tevoorschijn, maar verwacht dat de batterij leeg zal zijn. Dat is niet het geval. Zal ik? Ik besluit even te luisteren. Boven op bed doe ik mijn best om het hartje te vinden. Ik zoek zeker 10 minuten, maar ik hoor niks. Ik geef het op en ga naar beneden. Zeg tegen mijn man dat ik geprobeerd heb een hartje te vinden, maar niks hoorde. Dat het dus waarschijnlijk niet leeft. Mijn man zegt meteen dat we die conclusie niet kunnen trekken. Het is immers nog zo vroeg. Ik weet dat hij gelijk heeft. Een paar uur later probeer ik het nog eens. Tot mijn verbazing hoor ik al heel snel een galopperend paardje. Een babyhartje, zo weet ik. Ik heb dit vaker gehoord. Stiekem maakt mijn hart een sprongetje. Dit kindje leeft!
