Woensdag de 20 weken echo gehad, maar ons kleine meisje is nu al eigenwijs. Ze lag met haar buikje naar mijn rug toe. Waardoor het hartje, de lippen en het geslacht niet te zien waren. Nu is dat laatst eigenlijk niet meer van belang. Maar ja check check dubbelcheck. Het hoofdje en het ruggetje waren wel allemaal in orde. En de rest waar naar gekeken was ook. Wel moest ik nog even springen, in de hoop dat de baby zou draaien. Ben blij dat dat overigens niet is vastgelegd. Erg charming zal het niet geweest zijn met een broek op mijn enkels 😛
Helaas moest ik wel weer terug komen, want het hartje en de lippen moeten echt gecontroleerd worden. Vrijdags ben ik terug geweest, helaas moest ik alleen, half twaalf is een rottijd voor Erik om weg te gaan van zijn werk. En Luca ging bij mijn vriendinnetje spelen, want hij mocht niet mee. De echoscopiste riep me bij mijn aangetrouwde naam en omdat ik dat niet gewend ben, zei ik daar wat van. Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik kreeg de wind van voren. Ik stond verkeerd geregistreerd nu en er hing nu een verkeerd nummer aan mijn naam gekoppeld. Voor zover ik weet is het nog nooit een probleem geweest in het ziekenhuis, maar goed. Dit keer kon het hartje wel bekeken worden, ook al zat mijn buikwand in de weg, waardoor ik het gevoel kreeg dat ze me te dik vond. Ik ben niet de slankste, maar vond dit niet leuk om te horen. Het gezichtje was ook moeilijk te zien, daardoor moest ze met dat echoding op mijn buik meppen. Vond het niet echt een fijn gevoel, maar dacht dat het haar manier was om de baby te laten verplaatsen. Uiteindelijk lukte het ook om de lippen te zien. Alleen het geslacht was weer moeilijk, helaas. Werd me nog wel even medegedeeld dat het niet normaal is om bij de 20 weken echo naar het geslacht te kijken. Vond dat heel raar, want er is woensdag geen probleem van gemaakt, sterker nog, er is toen zelfs om gevraagd. Kortom een nare ervaring dus met deze echoscopiste. Volgende keer hopelijk een andere.
