Op zich heb ik best een goede week. Ik moet vrijdags een dagcurve prikken om zwangerschapsdiabetes uit te sluiten. Behoorlijk gedoe met nog een kleintje, maar met behulp van mijn vriendinnetje lukt het uiteindelijk wel. Zondag krijg ik last van mijn lies. En ga ik zelfs een tijdje op bed liggen, in de hoop dat de stekende pijn verdwijnt. Helaas blijft het steeds terug komen. Gelukkig sta ik maandagmorgen op zonder pijn, erg prettig. ‘s Avonds mogen we naar de verloskundige voor controle en de 30 weken groei echo. Buikmeisje doet het prima. Alleen heeft ze te korte benen. Vooralsnog maak ik me daar totaal geen zorgen om. Tenslotte heb ik ook geen lange benen. Dinsdag ben ik blij dat ik thuis ben na het werken. Ik heb last van harde buiken en ben blij dat ik op bed kan liggen. Na enige tijd voel ik mijn buik ontspannen, heerlijk. Rond 16.00 uur word ik gebeld door de verloskundige. Mijn bloed uitslagen zijn binnen. De waardes van de laatste keer prikken vrijdag zijn licht verhoogd en ik moet nog een keer bloed gaan prikken. Dat mag dus vrijdag weer. Wordt weer oppas regelen, want Luca is gewoon thuis. Waarschijnlijk is er niks aan de hand, want ik heb met mijn domme hoofd als lunch een hamkaascroissant en saucijzenbroodje gegeten. En die twee bevatten samen veel koolhydraten en suikers. Woensdag kreeg ik van een van mijn collegaatjes een cadeautje voor de baby, echt superlief!
