De afgelopen weken was er niet heel veel te vertellen. Ik groei, dat is een ding dat zeker is. Ik kan merken dat het 3e trimester nadert. Mijn schoenen dicht doen gaat minder makkelijk, bukken om mijn jongste dochter aan te kleden wordt zwaar, en met slapen kan ik niet meer op mijn buik. Ik lig sowieso niet echt lekker meer in bed, mijn rug doet pijn en mijn bekken ook met draaien. Verder heb ik enorm last van allergie, dat had ik nooit eerder zo erg als deze zwangerschap. Ben er afgelopen week voor naar de huisarts geweest. Deze kon helaas niks voor mij doen, wat ik mag, gebruik ik al en dat helpt niet. Kwestie van de tijd uitzitten dus.
Afgelopen weekend gebeurde er nog wel iets spannends. Ik was met mijn man en kinderen een heel weekend in de Winter Efteling. Ontzettend leuk, maar natuurlijk wel heel veel lopen. Op zaterdag was er niks aan de hand. Behalve bekkenpijn, kon ik het met af en toe zitten goed volhouden. Zondagochtend ook trouwens, maar toen ik na een overheerlijke pannenkoekenlunch even naar de wc ging, schrok ik. Ik had een bloeding gehad. Hier had ik overigens niets van gemerkt. Ik had geen pijn en de bloeding was ook al gestopt toen ik het ontdekte, maar het was teveel bloed om het te negeren. Ik informeerde mijn man en samen keken we op google (lang leven de iPhone) naar wat te doen bij bloedverlies op 26 weken. Er stond: neem altijd contact op met je zorgverlener. Maar het hoefde niets ergs te zijn. Gelukkig.
Ik belde ter plekke naar het ziekenhuis en werd doorverbonden met de dienstdoende gynaecoloog. Die adviseerde mij in Tilburg een ziekenhuis op te zoeken, maar dat wilde ik niet. Ik voelde de bui al hangen: dat werd lang wachten op een EHBO, vervolgens 30 minuten aan een CTG, misschien een echo of weet ik wat. En dat alles met 3 doodvermoeide kindjes om me heen. Dat ging ‘m niet worden. Ik sprak dus af om gewoon naar huis terug te rijden en me rond half 4 bij mijn eigen ziekenhuis te melden.
Daar gebeurde precies wat ik al had verwacht. CTG, echo en ook nog even van binnen kijken of er geen vruchtwater lekte of meer bloed zat. Het duurde al met al zeker 3 uur. Ik was zo slim geweest een foto te maken van het bloedverlies, zodat ze precies konden zien hoeveel het was. De gynaecoloog twijfelde over een vliesscheur, omdat het bloedverlies wat rozig was en er vocht bij zat. Ik had zelf niet het idee dat het dat was (heb dat namelijk wel gehad bij de 2e, dus weet een beetje hoe vruchtwater er uit ziet en voelt bij een scheur), maar het is uiteraard goed dat het gecheckt wordt.
Na 45 min aan de CTG kreeg ik te horen dat het kindje in prima conditie was. Wel waren er lichte voorweeën zichtbaar, die op zich helemaal niets te betekenen hebben, want dat kan goed bij deze termijn dat je die krijgt. Na de CTG kreeg ik een echo om te kijken of er voldoende vruchtwater was en of het kindje goed bewoog. Dat was allemaal prima. Ook checkte ze de placenta, maar dat zag er allemaal goed uit.
De eindconclusie was: geen oorzaak gevonden, of in ieder geval geen alarmsignalen en dus mocht ik na 3 uur opname weer gewoon naar huis. Wel met het advies om 2 dagen heel rustig aan te doen en niet meer zoveel te lopen, omdat het mogelijk toch zo is dat ik fysiek me wat teveel heb ingespannen. Ik was allang blij dat er niets aan de hand was en opgelucht dat ik naar huis mocht.