Deze week had ik niet zo’n beste week. De misselijkheid stak in alle hevigheid de kop op. Het is eigenlijk nooit weggeweest, maar het ging wel beter. Woensdag op mijn werk kwam ik al spugend de auto uit. De rest van de dag bleef het sluimerend aanwezig. Zaterdag was een drama-dag, heb 3 keer overgegeven en kon haast niets eten. Het is een beetje saai om het daar steeds over te hebben, maar geloof me, als je als bijna 20 weken zo beroerd bent beheerst zoiets je hele leven.
Desondanks maak ik er het beste van, maar soms breekt het me op. Er lopen immers nog 3 kindjes rond die aandacht nodig hebben. En een man, die het zwaar heeft, omdat ik vaak tot weinig in staat ben. Tot slot is daar ook nog het huishouden… Vandaag, zondag, ging het wat beter. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt en met de kinderen appelmoes gemaakt. Dat was gezellig. Nu spelen ze buiten, zodat ik even wat rust heb.
Oohhh dat herken ik wel. Ik ben beide zwangerschappen tot 1 u na de bevalling misselijk geweest met overgeven daarbij.
“Je weet waar je het voordoet….je krijgt er wat moois voor terug…..het hoort erbij….” ik heb ze allemaal voorbij horen komen en het klopt natuurlijk ook maar wil niet zeggen dat het altijd makkelijk en leuk is 😉
Misschien een tip: het enige wat het bij mij een tikkeltje afzwakte was voetzoolreflexologie. Succes!!