Skip to main content

Judith blogt: 31 weken zwanger & tip voor maagzuur

By Blog No Comments

zwanger 30 weken

Het was hier, door de drukte van de feestdagen en een enorme buikgriep die de kop op stak in het gezin, een beetje rustig. En oh ja, er kwamen ook nog luizen tussendoor….

Het gekke is, dat je tijdens die hectiek en drukte maar weinig stil staat bij je zwangerschap, zeker als het nummer 4 is. Toch word je nu en dan teruggefloten door je lijf. Zo heb ik tegenwoordig iedere avond hele dikke enkels van het vocht. En mijn rug is ook niet meer wat het geweest is. Werken begint me zwaarder te vallen, ik merk dat ik echt heel erg moe ben na een werkdag. Soms val ik al om 20.00 uur in slaap. Dat slapen is trouwens wel een dingetje. Ik word 2 keer per nacht wakker van een volle blaas. Daarnaast nog ongeveer 50 keer van brandend maagzuur. Daar heb ik wel een goeie tip voor gevonden trouwens. Sodium Bicarbonaat. Dat is eigenlijk een poedertje dat je kunt gebruiken bij het bakken. Je lost een theelepeltje op in een beker met water en neemt af en toe een slokje als je last hebt. Het neutraliseert je maaginhoud en werkt ècht! En het is volkomen onschadelijk, een natuurlijk product. Enige is, dat je een beetje moet oppassen als je een hoge bloeddruk hebt, omdat er zout in zit. Maar ik heb juist een lage bloeddruk.

Ik moet nog 3 weken werken. Die weken tel ik af, maar ik ga het wel redden. Mijn bekken is iets beter dan de vorige zwangerschap. En of ik nou thuis op de bank zit, of op mijn werk op een stoel zit, pijn heb ik toch wel. Daarna kan ik hopelijk nog lekker 6 weken uitrusten. Iets waar ik erg naar uit kijk.

Komende week staat er nog een echo op het programma. De 30 weken echo, die ik dus met bijna 32 weken pas heb. Kwam nu eenmaal zo uit. Ik vermoed dat de baby gewoon goed ligt, koppie naar beneden. Als het de hik heeft, voel ik dat meer beneden dan boven. En schopjes voel ik juist richting mijn maag. Dus er zullen vast geen bijzonderheden uit de echo komen. Maar je weet nooit…

Judith blogt: 26 weken en bloedverlies

By Blog No Comments

26 weken zwangerDe afgelopen weken was er niet heel veel te vertellen. Ik groei, dat is een ding dat zeker is. Ik kan merken dat het 3e trimester nadert. Mijn schoenen dicht doen gaat minder makkelijk, bukken om mijn jongste dochter aan te kleden wordt zwaar, en met slapen kan ik niet meer op mijn buik. Ik lig sowieso niet echt lekker meer in bed, mijn rug doet pijn en mijn bekken ook met draaien. Verder heb ik enorm last van allergie, dat had ik nooit eerder zo erg als deze zwangerschap. Ben er afgelopen week voor naar de huisarts geweest. Deze kon helaas niks voor mij doen, wat ik mag, gebruik ik al en dat helpt niet. Kwestie van de tijd uitzitten dus.

Afgelopen weekend gebeurde er nog wel iets spannends. Ik was met mijn man en kinderen een heel weekend in de Winter Efteling. Ontzettend leuk, maar natuurlijk wel heel veel lopen. Op zaterdag was er niks aan de hand. Behalve bekkenpijn, kon ik het met af en toe zitten goed volhouden. Zondagochtend ook trouwens, maar toen ik na een overheerlijke pannenkoekenlunch even naar de wc ging, schrok ik. Ik had een bloeding gehad. Hier had ik overigens niets van gemerkt. Ik had geen pijn en de bloeding was ook al gestopt toen ik het ontdekte, maar het was teveel bloed om het te negeren. Ik informeerde mijn man en samen keken we op google (lang leven de iPhone) naar wat te doen bij bloedverlies op 26 weken. Er stond: neem altijd contact op met je zorgverlener. Maar het hoefde niets ergs te zijn. Gelukkig.

Ik belde ter plekke naar het ziekenhuis en werd doorverbonden met de dienstdoende gynaecoloog. Die adviseerde mij in Tilburg een ziekenhuis op te zoeken, maar dat wilde ik niet. Ik voelde de bui al hangen: dat werd lang wachten op een EHBO, vervolgens 30 minuten aan een CTG, misschien een echo of weet ik wat. En dat alles met 3 doodvermoeide kindjes om me heen. Dat ging ‘m niet worden. Ik sprak dus af om gewoon naar huis terug te rijden en me rond half 4 bij mijn eigen ziekenhuis te melden.

Daar gebeurde precies wat ik al had verwacht. CTG, echo en ook nog even van binnen kijken of er geen vruchtwater lekte of meer bloed zat. Het duurde al met al zeker 3 uur. Ik was zo slim geweest een foto te maken van het bloedverlies, zodat ze precies konden zien hoeveel het was. De gynaecoloog twijfelde over een vliesscheur, omdat het bloedverlies wat rozig was en er vocht bij zat. Ik had zelf niet het idee dat het dat was (heb dat namelijk wel gehad bij de 2e, dus weet een beetje hoe vruchtwater er uit ziet en voelt bij een scheur), maar het is uiteraard goed dat het gecheckt wordt.

Na 45 min aan de CTG kreeg ik te horen dat het kindje in prima conditie was. Wel waren er lichte voorweeën zichtbaar, die op zich helemaal niets te betekenen hebben, want dat kan goed bij deze termijn dat je die krijgt. Na de CTG kreeg ik een echo om te kijken of er voldoende vruchtwater was en of het kindje goed bewoog. Dat was allemaal prima. Ook checkte ze de placenta, maar dat zag er allemaal goed uit.

De eindconclusie was: geen oorzaak gevonden, of in ieder geval geen alarmsignalen en dus mocht ik na 3 uur opname weer gewoon naar huis. Wel met het advies om 2 dagen heel rustig aan te doen en niet meer zoveel te lopen, omdat het mogelijk toch zo is dat ik fysiek me wat teveel heb ingespannen. Ik was allang blij dat er niets aan de hand was en opgelucht dat ik naar huis mocht.

Judith blogt: 23 weken zwanger

By Blog No Comments

23 weken zwanger

Ik moest afgelopen week weer naar het ziekenhuis. Dit keer had ik geen afspraak met de gynaecoloog, maar met de verpleegkundige. Het was een beetje een suffe afspraak, voor als je zwanger bent van de 4e. Een hoop folders en informatie die ik al 3 x eerder hoorde. Niet echt afgestemd dus. Of ik naar een informatie-avond wilde met uitleg over bevallen in het ziekenhuis. Nou, niet echt, ik ben al 3 x daar bevallen dus geen idee wat ik daar nog van zou kunnen opsteken. Wat wel nieuw was, was het feit dat ik volgende week voor een uitgebreid diabetesonderzoek moet. Dus nuchter prikken, een smerig zoet drankje drinken en 2 uur wachten in het ziekenhuis om vervolgens nogmaals bloed te laten prikken. Ik vind het eigenlijk een beetje onzin, maar goed. Verder vond ze het vreemd dat ik de kraamzorg, de aanvraag van het kraampakket en de verloskunde voor na de bevalling nog niet had geregeld. Tja, ook daar word je wat makkelijker in bij een vierde. Maar ik ben braaf geweest en heb alledrie de dingen afgelopen donderdagmiddag meteen geregeld. Weer wat van het lijstje afgestreept.

Judith blogt: 22 weken zwanger and still counting

By Blog No Comments

22 weken zwanger

Ruim over de helft! Deze week was een genietweekje. Kleine trappeltjes in mijn buik die ik steeds vaker voel, ook overdag. Als ik aan het werk ben voel ik ze soms ineens, zo gezellig is dat. Met de bekkenpijn ging het wat beter, tot vandaag, eigenlijk. Ik heb bekkentherapie op woensdagavond. De afgelopen 2 weken had ik dat niet, eerst omdat ik zelf ziek was, de week erna omdat de bekkentherapeut op vakantie was. Gek genoeg had ik toen dus 2 goede weken. Nu begon het donderdag minder te worden, precies nadat ik was geweest. Het lijkt er dus op, dat ik er alleen maar meer klachten van krijg. Maar ja, helemaal niks doen is ook niet fijn. Ik merk namelijk, dat mijn conditie er enorm op achteruit ga als ik niets doe. Voorlopig ga ik er dus toch nog maar even mee door. Als het te erg wordt, kan ik altijd nog stoppen. In het weekend ben ik steeds wel enorm moe. Ik werk woensdag, donderdag en vrijdag. Dat kost me zoveel energie, dat ik op zaterdag meestal uitgeteld ben. Toch wil ik blijven werken. Onder de mensen blijven, wat te doen hebben. Anders duren de weken helemaal nog zo lang. Ik ben gewoon geen thuiszitter. Niks voor mij.

Interview met Mirjam van Happy Belly’s

By Blog No Comments

Mirjam Happy BellysVertel eens iets over jezelf?

Ik ben Mirjam van Vliet, 35 jaar en getrouwd met Tom. Samen hebben we 2 jongens, Dave (4 jaar) en Luke (2,5 jaar). Oorspronkelijk kom ik uit Groningen en door studie en werk ben ik uiteindelijk in Den Haag terecht gekomen, waar ik ook mijn man heb leren kennen. Mijn man heeft een caravanstalling met werkplaats waar ik momenteel 2 dagen in de week de boekhouding doe

Hoe is Happy Belly’s ontstaan?

Ik had al een aantal jaar in mijn hoofd zitten dat ik iets wilde gaan doen, maar wat? Ik wilde wel iets doen waar ik zelf voor de volle 100% achter zou staan natuurlijk. Toen ik 2 jaar geleden mijn zwangerschapskleding op zolder weer tegen kwam, dacht ik: “Wat ga ik hier mee doen? Weggooien is zonde en zomaar in de kledingcontainer doen terwijl je dan niet weet of het bij de zwangeren terecht komt vind ik ook geen fijn idee.” Dus ging ik op zoek naar een alternatief. Alleen kon ik die niet echt vinden. Zo borrelde bij mij het idee om een winkel te gaan beginnen in tweedehands zwangerschapskleding. In mijn zoektocht naar allerlei informatie kwam ik veel over het starten van een webwinkel tegen en ben ik dat verder uit gaan zoeken. Uiteindelijk ben ik hiervoor gegaan. Sinds januari 2012 is Happy Belly’s een feit.

Waar komt de naam Happy Belly’s vandaan? 

Samen met mijn man zaten we aan de eettafel achter de pc om een en ander uit te zoeken, ondertussen zaten we namen te bedenken. Ik keek toen naar een foto die ik tijdens mijn zwangerschap heb laten maken, waarop een bellypaint stond. Ik dacht toen dat de naam iets met Belly (buik) moest zijn, vrij snel kwam daar ‘Happy’ al bij.

Heb jij een externe werkplek, of een werkplek aan huis? 

Sinds november 2013 zijn we verhuisd en nu is de halve garage omgebouwd naar een kleine winkel, dit is een deel van de werkplek, waar ik te vinden ben om bestellingen in te pakken en tijdens de inloopmomenten.
Daarnaast heb ik aan huis nog een ruim kantoor waar ik de meeste tijd doorbreng, achter de computer of achter de camera om foto’s te maken van de binnengekomen zwangerschapskleding. Hier zit ik behoorlijk veel, maar hoofdzakelijk in de avonduren

Hoe zorg jij dat je je onderscheidt van andere webwinkels?

Er zijn veel 2ehands webwinkels te vinden, maar niet met zwangerschapskleding.

Hoe kies je de producten uit? Aan welke voorwaarden moeten ze voldoen voor jij ze inkoopt? 

De meeste kleding wordt naar mij verstuurd door moeders die niet meer zwanger willen worden of dezelfde kleding niet een 2e zwangerschap willen dragen en die er ook nog een kleinigheid aan wil verdienen.
Zodra de kleding bij mij binnen komt controleer ik de kleding op verkoopbaarheid, ik kijk goed naar de staat van de kleding, zitten er gaatjes in, vlekken, is het pillig, dat soort dingen. Veel kleding kan zeker nog een 2e keer mee. De kleding die men bij mij inbrengt dient gewassen en gestreken te zijn en geen mankementen vertonen. De kleding die ik uiteindelijk alsnog afkeur gaat of retour naar de inbrenger of naar het goede doel.

Hoe bereik jij je publiek?

Mijn flyers liggen in mijn omgeving verspreid bij diverse verloskundigen, daarnaast sta ik regelmatig op beurzen voor mijn doelgroep, of worden mijn goodies daar verspreid. Ook probeer ik daar waar mogelijk te adverteren, bv op marktplaats, op diverse websites en/of forums is een banner van mij te vinden.

Hoe kun je jouw eigen zwangerschap het beste omschrijven? 

Ik heb 2 fijne zwangerschappen gehad, weinig klachten gelukkig, enkel had ik last van mijn bekken, maar met hulp van een manueel therapeut werd dat erg dragelijk gehouden.

Wat dat betreft zou ik zo weer zwanger willen zijn.

Hoe vier jij verjaardagen van de kinderen?

De verjaardagen vieren we altijd met familie en naaste vrienden, gezellig thuis (en hopelijk in de tuin). Niet te groot nog, ze zijn nog klein en zijn al blij met een klein feestje.

Denk je dan terug aan de geboorte? 

We kijken samen met de kids in de fotoboeken en als je die foto’s dan terugziet, dan besef je pas echt hoe snel ze groot worden.

En wat vind jij een leuk kraamcadeau?

Ik kreeg bij de oudste een geboorteklok cadeau, nagemaakt van het geboortekaartje. Erg leuk, uiteindelijk voor de jongste zelf ook 1 laten maken en ze hangen in hun eigen kamer.

Welke zwangerschapskleding vind je zelf het fijnst? 

Zelf vond ik jurkjes of een rok met een shirt/top het fijnst. Het zit lekker los om je buik heen, waardoor ik ondanks de buik toch bewegingsvrijheid had.

Kun jij onze lezers 5 producten tippen die ze echt moeten hebben als ze zwanger zijn?

website happy bellys
 

 

Judith blogt: 21 weken en nog steeds misselijk

By Blog One Comment

appelmoes

Deze week had  ik niet zo’n beste week. De misselijkheid stak in alle hevigheid de kop op. Het is eigenlijk nooit weggeweest, maar het ging wel beter. Woensdag op mijn werk kwam ik al spugend de auto uit. De rest van de dag bleef het sluimerend aanwezig. Zaterdag was een drama-dag, heb 3 keer overgegeven en kon haast niets eten. Het is een beetje saai om het daar steeds over te hebben, maar geloof me, als je als bijna 20 weken zo beroerd bent beheerst zoiets je hele leven.

Desondanks maak ik er het beste van, maar soms breekt het me op. Er lopen immers nog 3 kindjes rond die aandacht nodig hebben. En een man, die het zwaar heeft, omdat ik vaak tot weinig in staat ben. Tot slot is daar ook nog het huishouden… Vandaag, zondag, ging het wat beter. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt en met de kinderen appelmoes gemaakt. Dat was gezellig. Nu spelen ze buiten, zodat ik even wat rust heb.

 

Judith blogt: 20 weken, en we krijgen een….?

By Blog No Comments

foto baby 20 weken echo

Gisteren hadden we de 20 weken echo. Ik vond het reuze spannend. Je weet immers toch niet of alles goed zal zijn. Ik ben inmiddels toch 38, dat geeft meer kans op afwijkingen. Gespannen ging ik naar binnen. Het was dezelfde echoscopiste als bij de andere drie kinderen, dus dat voelde wel vertrouwd. Ik weet ook, dat ze meteen alles benoemt en het ook zegt als er iets niet goed is of niet goed zichtbaar is. Ze begon direct. Het was leuk om dat kleine mensje op het beeldscherm te zien. In het begin lag hij niet goed, met de ruggengraat naar ons toe. Na wat porren en draaien voelde ik een flinke schop en toen kregen we een paar mooie plaatjes. Alles werd gecontroleerd: of het bovenlipje dicht was, of de hersenhelften mooi aangelegd waren, of het hartje alle kamers had, of de ledematen er allemaal op en aan zaten en uiteraard werden de orgaantjes opgemeten. Doordat ik nu niet bij de verloskundige zit, kreeg ik geen brief mee waar alle metingen opstonden. Maar voor wat ik kon zien, klopte het allemaal prima met deze termijn. Geen gekke uitschieters naar onder of boven, bijna alles was rond de 20w 3d ofzo. Mooi op schema dus! Aan het einde vroeg ze of we wilden weten wat het geslacht was. Dat wilden we. Het was mooi te zien, maar we houden het voor onszelf hebben we afgesproken. Voor ons is het nu wat makkelijker. We hoeven nu maar 1 naam te bedenken en we weten ook of we de roze, of de blauwe babykleertjes weer tevoorschijn moeten halen!

Judith blogt: 18 weken, 65 kg (ongeveer 4 kg aangekomen)

By Blog No Comments

zwangerschapsaftelkalender snor

De weken kabbelen voort. Ik voel de baby nog heel minimaal, vaak meer gedraai dan dat het echt schopjes zijn. Toch zijn ze er af en toe wel. Ik kan niet wachten tot het duidelijker wordt dat is het moment waarop je echt een band met zo’n kleintje begint op te bouwen vind ik altijd. ’s Avonds ben ik steevast heel moe, maar de rest van de dag heb ik aardig wat energie. Soms vergeet ik zelf even dat ik zwanger ben. Dan zie ik ineens mezelf weer in de spiegel en denk ik: oh ja, ik had een dikke buik. Met de kinderen houd ik de zwangerschapsaftelkalender van Uitgeverij Snor bij. Die is speciaal bedoeld voor broertjes en zusjes. Elke week mogen ze iets invullen over de baby. Vooral de oudste 2 vinden dat erg leuk om te doen. Er staat ook een weetje op voor elke week over de baby. Namen bedenken is nog best een klus. We zijn er nog niet uit. Ik weet wel leuke namen inmiddels, maar ik heb ze er hier nog niet door…

Routines

By Blog No Comments

Eva Lebens, moeder van 3, ondernemer en woonachtig in het buitenland, startte met een geweldig leuke website. Ze interviewt mensen naar hun routines. Je weet wel, van die simpele dingen die je als kind al deed, en nu nog steeds. Of die je ouders vroeger met je deden, en waar je warme herinneringen aan koestert. De gewone, dagelijkse dingen, of jaarlijks terugkerende thema’s. Iedereen zal ze hebben, en juist daarom is deze website zo herkenbaar. Bovendien is het heel inspirerend om te lezen over de routines in andere gezinnen! Juist als je bijna moeder wordt, of het al bent, is het leuk om te kijken welke gebruiken er bestaan en je inspireren om zelf ook te gaan invoeren. En wie weet krijg je inspiratie om zelf een geheel nieuwe routine te bedenken!

Eva interviewde mij over de routines in ons gezin. Nieuwsgierig naar dat stuk, en de rest van de website Ro0tines? Klik dan hier.

Judith blogt, 17 weken zwanger

By Blog No Comments

IMG_4372

We hebben de afspraak bij de gynaecoloog gehad. Het bloedonderzoek was helemaal goed, had zelfs nog een lekker hoog hb. Wat me overigens best verbaasde, maar die vermoeidheid is dus echt van de hormonen. En gelukkig werd er ook een echo gemaakt. Het kindje was lekker aan het bewegen. Dat maakte het meteen moeilijk om goed te kijken. Ik wilde graag weten of we een jongen of een meisje krijgen, maar dit was niet te zien. Het ene moment dacht ik een piemeltje te zien, maar de gynaecoloog twijfelde daar toch over. Het kon zomaar de navelstreng zijn. Hij durfde uiteindelijk geen uitspraak te doen, we moeten maar wachten tot de 20 weken echo. Nog even geduld dus….