De weken kabbelen voort. Ik voel de baby nog heel minimaal, vaak meer gedraai dan dat het echt schopjes zijn. Toch zijn ze er af en toe wel. Ik kan niet wachten tot het duidelijker wordt dat is het moment waarop je echt een band met zo’n kleintje begint op te bouwen vind ik altijd. ’s Avonds ben ik steevast heel moe, maar de rest van de dag heb ik aardig wat energie. Soms vergeet ik zelf even dat ik zwanger ben. Dan zie ik ineens mezelf weer in de spiegel en denk ik: oh ja, ik had een dikke buik. Met de kinderen houd ik de zwangerschapsaftelkalender van Uitgeverij Snor bij. Die is speciaal bedoeld voor broertjes en zusjes. Elke week mogen ze iets invullen over de baby. Vooral de oudste 2 vinden dat erg leuk om te doen. Er staat ook een weetje op voor elke week over de baby. Namen bedenken is nog best een klus. We zijn er nog niet uit. Ik weet wel leuke namen inmiddels, maar ik heb ze er hier nog niet door…
